تنورچه -Bread baking Dutch oven

توضیحات

تنورچه، یا همون  Dutch Oven پخت نان: این وسیله کار یه فر دک حرفه‌ای رو  توی فر های خونگی انجام میده. تفاوتی هم نداره که فر برقی یا گازی، توستر و سولار یا حتی هیزمی باشه. همه چی میشه توی این تنورچه پخت. اندازه داچ ما ۲۶ در ۳۸ به ارتفاع ۱۴ سانت هست. وزن کامل این ظرف حدود ۶/۷ کیلوگرم هست.

جنس تنورچه ما از چدن مخصوصی هست که ذرات گرافیت داخل اون به شکلکروی و منظم هستند تا بتونن  کانالهای میکروسکوپی در عمق دیواره ها ایجاد کنند تاهم ضریب انتقال حرارت مناسبی رو برای پخت نان داشته باشه و هم نشکن بشه. این نوع فر هر چند که تاریخی طولانی داره ولی توی ایران مشابه نداره.. بر این اساس ظروف مخصوص پخت نان نباید روکش شیمیایی  داشته باشه تا بتونه در دمای بالا، ضمن حفظ سلامت غذایی ما کیفیت بافت و پخت نان رو هم افزایش بده. از طرفی تماس روکش هایلعابی هم مانع عملکرد اون کانالهای میکروسکوپی میشه. این ظروف کاملامشابه فرهای دک حرفه‌ای عمل میکنند که هم شوک حرارتی لازم رو در اول پخت بهخمیر وارد میکنه و هم بیشترین امکان رو برای تله بخار ایجاد میکنه. تنها پوششی کهبرای جلوگیری از زنگ زدن دارن از طریق Seasoning یا همون داغ زدن ایجاد میشه. به این شکل کهظرف چدنی با روغن‌های خوراکی که میزان تحمل حرارت اونها بالاست، خیلی نازک آغشته شده و در دمای بالا پخته میشن. این روش پوشش دهی اصطلاحا درفارسی به داغ زدن معروفه که در مورد فرهای قنادی و بخصوص سینی های پخت شیرینی و نان، در کارگاه های حرفه‌ای متداول هست. این کار باعث میشه تا اون لایه روغن پلیمریزه شده و سطحی محافظ، مقاوم و تیرهرنگ روی چدن ایجاد کنه. این کار رو میشه هر چند وقت یک بار برای جلا و تازگی تنورچه تکرار کرد. فر در دمای ۲۵۰ درجه پیش گرم میشه و ظرف چرب شده بصورت بر عکس داخل فر قرار گرفته و به مدت یک ساعت پخته میشه. بهتره ظرف رو قبل از چرب کردن شستشو داده و سریع خشک کنیم، تا زنگ نزده چربش کنیم و در فر قرار بدیم. به فیلمهایی که داخل کانال پشتیبانی بلومکس هست مراجعه کنین.

این وسیله برای شما و با ابزار های دستی ساخته میشه، پس از نظر ظاهری با قابلمه های سری سازی نباید مقایسه بشه. اگه از نظر ظاهر خط و خشی داشت بدونین که جای ریخته گری دستی هست و به عنوان یه کار دستی و هنری نگاهش کنین که اختصاصی برای شما ساخته شده. قطعا براتون بهترین نتیجه رو میده. خیلی درس‌ها میشه از نانوایی خمیرترش گرفت. باید عمیق تر نگاهش کرد. از کاشت یه دانه غله در ۸ هزارسال پیش تا امروز، چه بر سر دانه گندم گذشته. چجوری یادگرفته از میون آب گل آلود و خاکی که ظاهرا کثیفه، مواد مختلف رو جدا کنه و با کمک آفتاب بتونه نشاسته و قند و گلوتن و هزاران ماده ریز مغذی رو بسازه. آره، شگفتی ها داره این دنیا. اشکال و خطوط احتمالی روی محصولات ریخته گری هم یه رفتار کاملا طبیعی از جریان چدن مذاب داخل قالبش هست که همیشه و یکنواخت تکرار نمیشه و به عوامل محیطی از جمله شرایط اون لحظه کارگاه و همچنین حال و روز سازنده‌اش قطعا ارتباط داره. هر کدوم از تنورچه ها یه علامتهایی روشون هست که اونا رو از همدیگه متمایز میکنه و درست مثل آغازگر خمیرترش هر کدوم برا خودش استثنایی هست. اگه دوستش داشته باشی،  قطعا اونم تو رو دوست خواهد داشت و نتیجه کارش همیشه میتونه همه رو شگفت زده کنه. اون لحظه که در تنورچه رو بر میداری مثل لحظه تولد نوزاد هست که همه منتظرن ببینن چه شکلیه، سالمه؟ جنسیتش چیه؟ و هزاران سوال دیگه. فیلم ساخت تنورچه  رو توی کانال یوتوب ببینید. اون لحظه که قالب رو میشکنن تا چدن ریخته شده و شکل گرفته رو از بین ماسه ها در بیارن، مثل تولد همون نوزاده. همه دوست دارن ببینن این موجود جدید چه شکلیه که هر بار با علامت هایی خاص و منحصر به خودش ظاهر میشه. حالا باید معجزه اش رو در پخت نان ببینید.